Më 9 dhjetor, Departamenti i Thesarit të SHBA publikoi listën e zezë për persona nga Evropa, Azia dhe Amerika e Jugut të përfshirë në rrjetin e korrupsionit, kontrabandës së armëve dhe krimit.

Përveç emrave të tyre, ata renditën emrat e bashkëpunëtorëve të tyre dhe kompanitë për të cilat punojnë dhe të cilat janë nën sanksionet e SHBA-së dhe OKB.

Lista, së bashku me Kun Kim nga Kamboxhia dhe zyrtarë qeveritarë nga Venezuela, përfshinte edhe emrin e Slobodan Tesiq, një qytetar serb i lindur në Kiselak.

Tesiq ishte në shënjestër të KB dhe institucioneve ndërkombëtare për rreth 15 vjet për shkak të kontrabandës së armëve në vendet aziatike dhe afrikane nën embargo ndërkombëtare.

Por edhe më interesante është se disa prej këtyre armëve shkuan në botë përmes portit të Rjekës në Kroaci, dhe një prej dërgesave u konfiskua nga oficerët doganorë kroatë në vitin 2013. Tesiq atëherë pretendoi se nuk kishte asnjë lidhje me armët, sepse “nuk ka operuar në të gjithë Rjekën të paktën 5 deri në 7 vjet”. Por deri në atë vit, armët e Tesiqit ishin dërguar shumë herë në vende të ndryshme në Afrikë dhe Azi, dhe sa kishin kaluar nëpër Rijeka do të mbetet një sekret.

Në raportin e Departamentit të Thesarit të SHBA përmendet se Tesiq kishte bashkëpunëtorë, të cilët ose bashkëpunuan me të ose në emër të tij drejtuan kompani të ndryshme që ai i menaxhonte fshehurazi dhe merrte vendime strategjike dhe bënte marrëveshje.

Përveç Tesiq, katër kompani përmenden në raport: Partizan Tech LLC Beograd – Savski Venac (Partizan Tech), pastaj Technoglobal Systems DOO Beograd (Technoglobal), Charso Limited dhe Graëit Limited.

Arsyeja e sanksioneve është përfshirja në shkelje serioze të të drejtave të njeriut dhe korrupsionit, dhjetor 2017. Në atë kohë, Tesiq ishte ndër tregtarët më të mëdhenj të armëve dhe municioneve në Ballkan dhe ishte në listën e ndalimeve të KB për gati një dekadë. udhëtime për shkeljen e sanksioneve të KB për eksportet e armëve në Libi. Tesiq u pagoi klientëve të shtrenjtë pushime të shtrenjta, edukoi fëmijët e tyre në shkolla apo universitete perëndimore dhe dha një ryshfet të madh për të siguruar kontakte. Së bashku me të, raporti përmend edhe bashkëpunëtorët e tij – Goran Andriq, si një nga bashkëpunëtorët më të afërt të Tesiq, i cili e ka përfaqësuar në shitje të ndryshme ndërkombëtare, duke përfshirë kryerjen e negociatave ndërsa Tesiq ishte në listën e ndalimeve të udhëtimit të KB. Pastaj, është Nebojsa Sharenac, si CEO i Technoglobal dhe Partizan Tech, përndryshe nipi i Tesiq, dhe Zoran Petroviq, menaxheri i përgjithshëm i Partizan Tech, dhe Nikola Bërkiq, njeriu kryesor dhe përfaqësuesi ligjor i Partizan Tech.

Rrjeti bashkëpunues

Për më tepër, ata janë Milan Subotiq, pronar, menaxher i përgjithshëm dhe përfaqësues i Vectura Trans LLC me qendër në Serbi (Vectura Trans), e cila në të njëjtën kohë është caktuar si pronë e Tesiq ose nën kontrollin e tij dhe punon drejtpërdrejt për të.

Publiku mësoi për 61-vjeçarin Tesiq në tetor 2002. Tashmë, amerikanët pyesin veten se kompanitë e të cilëve po shkelnin embargon e KB për Irakun?

Ata pretenduan se Jugoimport po siguronte ndihmë për irakianët në programet e tyre të raketave, dhe se kompanitë përfshinin Infinity, Brunner, GSV, Temex dhe Interdeal.

Temex u regjistrua në Gjykatën Tregtare në Beograd dhe u themelua nga Slobodan Tesiq. Kur u pyet nga reporterët për koment, Tesiq tha se kompania e tij punonte me Liberinë, e cila gjithashtu ishte nën embargo.

“Kompania ime shkelte në mënyrë të përsëritur embargon disa muaj më parë për shkak të ‘eksportit të armëve taktike”, siç e thanë amerikanët. Kompania ime eksportoi gjashtë aeroplanë ngarkesash në Liberi nën sanksionet e KB një muaj më parë, gjë që ishte një problem në atë kohë. Këshilli i Sigurimit i KB diskutoi çështjen time më 3 ose 4 tetor. Ata dërguan informacione te Departamenti i Mbrojtjes dhe Departamenti i Punëve të Jashtme të SHBA-së duke kërkuar që biznesi im të rishikohej. Unë e konsideroj si një përpjekje për t’u hakmarrë kundër dikujt në qeverinë aktuale. Unë nuk bëra biznes me Irakun,” tha Tesiq në vitin 2002.

Në maj 2003, një tekst që zbuloi se çfarë Tesiq i kishte shitur këtij vendi afrikan u botua për herë të parë nga Reuters. “Mijëra pushkë automatike, granata dore dhe miniera tokësore me origjinë nga Serbia kanë përfunduar në Liberi, duke shkelur sanksionet e Këshillit të Sigurimit të KB”, shkroi Reuters, duke cituar një raport nga një grup pune i Kombeve të Bashkuara i ngarkuar me gjurmimin e gjurmëve të armëve në Afrikën Perëndimore.

Një grup hetuesish të pavarur, të emëruar nga Këshilli i Sigurimit i KB, raportuan në atë kohë që ata dyshuan se 50 ton pajisje të tjera ushtarake nga Serbia do të arrinin në Liberi përmes Kinshasa, kryeqyteti i Republikës Demokratike të Kongos. Përveç armëve të listuara, në Liberi, Serbia shpërndau mitraloza, pistoleta dhe miliona plumba të kalibrave të ndryshëm.

Disa kompani serbe dyshohen për kontrabandë të armëve, përkatësisht ‘Temex ’nga Beogradi, dhe drejtori Slobodan Tesiq, dhe ‘Interjug AS’ dhe biznesmeni Orhan Dragas, përndryshe shoku dhe partneri i afërt i Tesiq, por edhe Jovan Aleksiq, pilot i ‘Aviogenex’.

Sasitë më të mëdha të armëve dhe pajisjeve, sipas hetuesve, arritën në mes të korrikut dhe gusht 2002 me dokumente false, sipas të cilave arma ishte menduar për Nigerinë dhe ishte furnizuar përmes ‘Temex’ me bazë në Beograd.

Raporti gjithashtu thoshte se ‘një Slobodan Tesic i caktuar nga Temex, i cili u zbulua nga hetuesit si një’ sanksionues i madh ‘, udhëtoi me charter në Liberi me Orhan Dragas dhe pilotin Jovan Aleksiq, por Tesiq mohoi që ai të kishte qenë ndonjëherë në Liberi. Por me ndihmën e autoriteteve serbe, hetuesit zbuluan se ai ishte ende duke qëndruar në një hotel në Monrovia, dhe në të njëjtën kohë, një aeroplan Lockheed ishte dhënë me qira nga Ducor Ëorld Airlines në aeroport.

Drejtori i Ducor Ëorld Airlines, Duane Egli u tha hetuesve në atë kohë se ekuipazhi në aeroportin e Beogradit ishte i ekspozuar ndaj kërcënimeve fizike dhe u detyrua të fluturonte për në Liberi ‘. Por kjo deklaratë e Egli është shumë e dyshimtë, pasi dikush mund të lexojë nga forumet që nga ajo kohë që Egli ishte gjithashtu një tregtar arme dhe kishte një pasaportë të shtetit afrikan Zair dhe më pas ishte me qendër në Majami, Florida. Ndaj ‘Ducor Ëorld Airlines’ më vonë u vendosën embargo nga BE dhe kompania është mbyllur.

Para se të bëhej tregtar i armëve, Tesiq, i cili jetonte në Bosnje deri në fillim të viteve 1990, punoi si konduktor. Ai e fitoi kapitalin e tij të parë përmes marrëdhënieve të biznesit me udhëheqjen e Republika Serbe, kur bëri tregti me armë.

Që nga viti 2009, ai gjithashtu ka regjistruar një kompani tregtare të armëve në BeH, por Tesiq jeton në Beograd, në lagjen elitare Dedinje. Kompania e tij është e punësuar kryesisht nga ish oficerë, përfshirë Dragan Iliq, i cili në kohën e Vlajko Stoilkoviq dhe kriminelit Slobodan Millosheviq ishte shefi i policisë kriminale.

Gjatë tre vjetëve të ardhshme, u shkruan edhe disa artikuj të tjerë në lidhje me Tesiq dhe eksportet e armëve të tij në Libi, dhe më pas në vitin 2012 u gjet se ishte një nga financuesit kryesorë të Partisë Progresive Serbe, ku nga e njëjta parti Aleksandar Vuçiq u bë president i Serbisë. Teksti u botua në prill 2012, dhe një muaj më vonë, Aleksandar Vuçiq u bë zëvendës kryeministri i parë dhe ministri i Mbrojtjes.

Nga kjo pikë, ai ka kontaktuar edhe me Slobodan Tesiq që kur ishte në krye të departamentit kompetent të tregtisë së armëve. Në fakt, Tesiq e shtyu vajzën e tij Daniela në vendin e 96-të në listën zgjedhore të Partisë Progresive Serbe, por meqenëse SNS nuk formoi vetë pushtetin, ajo nuk mundi të hyjë në Parlament.

Ndërkohë, Tesiq kaloi biznesin e tij në Bosnjë, në vitin 2015 shpërtheu skandali i ri i armëve që ai kishte dërguar për rrjetin terrorist Al Kaida në Libi.

“Le të kthehemi tek e kaluara. Prill 2013. Delegacioni i lartë libian është për një vizitë zyrtare në Serbi. Delegacioni kryesohet nga Khaled Sharif – një zyrtar i gjatë i Al-Kaidës që luftoi krah për krah me talibanët në Afganistan. Sharifi në Beograd u prit nga një delegacion i lartë i ushtrisë serbe dhe Slobodan Tesiq, ishte anëtar i delegacionit, në momentin kur ai ishte në listë të zezë të Kombeve të Bashkuara. Falë asaj vizite, Serbia nënshkroi një traktat për eksportin e armëve në vlerë 149 milionë dollarë në Libi. Eksportuesi ishte ndërmarrja shtetërore serbe Yugoimport, dhe përfituesi i fundit është Ministria Libiane e Mbrojtjes,” thotë Stevan Nikçeviq, sekretari shtetëror i Ministrisë së Tregtisë serbe.

Nikiçeviq nuk mund të kujtojë nëse Khaled Sharif ishte gjithashtu një nënshkrues, por pretendon se të gjitha dokumentet u kontrolluan nga Komiteti i Sanksioneve të OKB-së dhe se lëshuesi i certifikatës ishte autorizues.

Ndërmarrja quhej Charso dhe ne patëm një kërkesë për të kontrolluar se kush ishte në pronësi të saj. Informacioni zyrtar thotë se pronari është një qytetar qipriot. Ne nuk kemi asnjë informacion zyrtar se kush qëndron pas ndërmarrjes, “tha Nikçeviq për TIP në atë kohë.

Vetëm disa ditë më vonë, u mësua se pronari i vërtetë i kompanisë Charso nga Qipro ishte Slobodan Tesiq. TIP ka zbuluar disa detaje më interesante. Tesiq përdori emrin ‘Yugoimport ‘për të blerë armë në BeH dhe partnerët e tij të biznesit, sipas shërbimeve të inteligjencës, ishin BNT TMH i tij i sapo hapur dhe ADTR nga Bratunac.