image Si e gënjeu Kina botën për numrin e të infektuarve me koronavirus, burgosi qindra persona për "thashetheme"

Shëndetësi

Pandemia/ Si e gënjeu Kina botën për numrin e të infektuarve me koronavirus, burgosi qindra persona për “thashetheme”

news image

Trokitja e frikshme në derë erdhi pas mesdite. Jashtë ishin dy burra me kostume speciale kundër COVID-19, të cilët i thanë biznesmenit Fang Bin se kishin ardhur për ta marrë atë dhe për ta çuar në karantinë mjekësore. Por tregtari i tekstilit, një burrë në vitet e 40-ta, nuk ishte i sëmurë dhe burrat jashtë apartamentit të tij në Wuhan nuk ishin mjekë. Ata ishin oficerë policie që përballeshin me një kërcënim që Partia Komuniste Kineze ishte duke u ndeshur aq egërsisht sa vetë coronavirusi – njerëz të thjeshtë që ekspozojnë me guxim të vërtetën për shpërthimin dhe nuk pranojnë të heshtin.

‘Krimi’ i Fang ishte sepse kishte postuar një video që ai kishte filmuar nga njerëzit që vdesin nga virusi në rrugë dhe spitalet e mbushura me persona që kërkonin ndihmë, në një kohë kur Kina këmbënguli që virusi ishte nën kontroll. Kjo video u pa 200,000 herë para se ajo të largohej nga interneti, shkruan Daily Mail.

Oficerët në pragun e banesës së tij, e morën me dhunë për ta marrë në pyetje, duke e urdhëruar atë që të ndalonte të përhapte ‘thashethemet’ për virusin përpara se të konfiskonin kompjuterin e tij.

Ai u la më vonë i lirë në orët e para të mëngjesit, transmeton Telegrafi.

Një javë më vonë – më 9 shkurt – Fang postoi një video tjetër, këtë herë duke paraqitur një letre që mbante një shënim: ‘Qytetarët rezistojnë’. Policia u kthye dhe ai nuk është parë ose dëgjuar për më shumë se dy muaj.

Fang, një njeri normalisht i dalluar, është një nga tre zërat që u zhdukën nga qeveria kineze, sepse kishte treguar gjendjen e tmerrshme të shpërthimit të COVID-19.

Fati i tyre është i panjohur, por grupet e të drejtave të njeriut besojnë se Fang – së bashku me avokatin Chen Qiushi dhe ish-reporterin e televizionit shtetëror Li Zehua – po torturohen dhe detyrohen të shkruajnë rrëfime në qendrat e paraburgimit, ku, në periudha më normale, policia kineze fsheh terrorizimin e avokatëve dhe aktivistë që shihen si armiq të shtetit.

Tani një hetim ka zbuluar një fushatë cinike dhe të orkestruar nga regjimi kinez për të ndaluar 1.4 miliardë qytetarë të vendit që të mos diskutojnë për shpërthimin e tmerrshëm të COVID-19 midis tyre.

Më shumë se 5,100 njerëz u arrestuan për shkëmbimin e informacionit në javët e para të shpërthimit. Disidentët po etiketohen si të sëmurë në mënyrë që qeveria t’i vendosë ata në karantinë mjekësore.

Qindra qytetarë të thjeshtë janë duke u arrestuar dhe duke u gjobitur për mesazhe që tregonin se ka radhë të gjata nëpër spitale, mungesat e maskave dhe vdekjen e të afërmve.

Përplasja e paparë filloi me qortimet e lëshuara për Dr Li Wenliang, 34-vjeç, dhe shtatë mjekë të tjerë për dërgimin e mesazheve te mjekët e tjerë më 30 dhjetor duke i paralajmëruar ata për shpërthimin e një sëmundje të ngjashme me SARS-in në Spitalin Qendror Wuhan dhe duke i këshilluar ata të vishnin veshje mbrojtëse.

Dr Li u detyrua të nënshkruajë një dokument policie duke thënë se ai kishte ‘prishur seriozisht rendin shoqëror’ dhe kishte shkelur ligjin para se të kthehej të punonte në Spitalin Qendror Wuhan, ku vdiq nga COVID-19, më 7 shkurt, duke shkaktuar pikëllimin dhe zemërimin në të gjithë Kinën. Drejtuesit komunistë të vendit u tronditën nga një protestë mbarëkombëtare e cila pa hashtagun #wewantfreedomofspeech. Por ata tashmë kishin hyrë në një shtrëngim të pamëshirshëm të një kontrolli nga regjimi kinez.

Një ditë para vdekjes së Dr Li, avokati Chen Qiushi – videot e të cilit ishin skena kaotike në spitalet Wuhan me viktimat e coronavirusit të shtrirë në korridore u ndanë me një audiencë prej më shumë se 400,000 shikimeve në YouTube dhe 250,000 shikime në Twitter – u zhdukën. Familjarëve të tij u tha të nesërmen që po mbahej në karantinë mjekësore në një vend të pazbuluar.

Para zhdukjes së tij, Chen e kuptoi që policia po e mbyllte dhe u tha ndjekësve të tij në mënyrë fantastike: ‘Për sa kohë që jam gjallë, unë do të flas për atë që kam parë dhe atë që kam dëgjuar. Nuk kam frikë nga vdekja. Pse duhet të kem frikë nga ju, Partia Komuniste? ‘ Dhe ai u zhduk disa ditë më vonë.

Tre javë më vonë, Li Zehua, 25 – një reporter në televizionin shtetëror kinez që shkoi për të raportuar mbi numrin e vdekjeve në Wuhan – transmetoi drejtpërdrejt arrestimin e tij kur policët me rroba të thjeshta arritën në banesën e tij. Li bëri një video për ti treguar shikuesve se ishte i shëndetshëm dhe mirë para se të merrej nga policia.

Më parë atë ditë Li u tha shikuesve si ai u ndoq nga policia pas vizitës në Institutin e Virologjisë Wuhan, ku është spekuluar se shpërthimi mund të ketë filluar nga një rrjedhje laboratori.

“Jam i sigurt se ata duan të më mbajnë në izolim”, tha ai në një videoklip që dukej se është në panik, ndërsa largohej nga instituti me makinë. ‘Ju lutem më ndihmoni’.

Qeveria kineze ka heshtur për fatin e këtyre personave, por të tre besohet se gjenden në qendrat e ndalimit sekret – një formë e keqe e burgosjes jashtëgjyqësore, e përshkruar nga zyrtarët si ‘mbikëqyrje banimi në një vend të caktuar’.

Frances Eve, zëvendësdrejtori i kërkimit në Mbikëqyrësit e të Drejtave të Njeriut me bazë në Hong Kong, tha: ‘Të gjithë ata që janë zhdukur kanë rrezik shumë të madh torturash – ka shumë të ngjarë të përpiqen t’i detyrojnë ata të rrëfejnë se aktivitetet e tyre ishin kriminale ose të dëmshme për shoqërinë.

“Pastaj, siç kemi parë në rastet e mëparshme, njerëzit që janë zhdukur do të nxirren jashtë dhe do të detyrohen të rrëfejnë në televizionin shtetëror kinez”.

Qendrat e paraburgimit sekret zakonisht mbajnë disidentë siç janë aktivistët e të drejtave të njeriut dhe avokatët, tha Eve. ‘Në shumicën e rasteve ne kemi ndjekur, njerëzit që hyjnë janë torturuar. Ju nuk keni qasje në avokatin tuaj, familjen tuaj ose dikë jashtë policisë”.

Kina ka mohuar njohuritë për zhdukjen e këtyre personave. Ambasadori kinez në SHBA, Cui Tiankai, është pyetur dy herë në intervista televizive për fatin e Chen Qiushi, ‘Unë nuk kam dëgjuar për këtë person … Nuk e kam njohur atë atëherë, dhe unë nuk e njoh atë tani”. /Gazeta Sinjali/