Më herët këtë mbrëmje, kancelari gjerman Olaf Scholz dhe sekretari i përgjithshëm i NATO-s, Jens Stoltenberg riafirmuan vendimin e tyre për të vazhduar mbështetjen e Ukrainës “për aq kohë sa është e nevojshme”, duke hedhur poshtë në të njëjtën kohë mundësinë e përfshirjes së NATO-s në luftë.
Ata theksuan gjithashtu rëndësinë që “Vladimir Putin të mos fitojë luftën”, ndërsa ju referuan nevojës për të mbrojtur tubacionet dhe kabllot e nëndetëseve, në kontekstin e një nisme gjermano-norvegjeze.
“Një gjë është e qartë: së bashku me aleatët tanë në NATO, Bashkimin Evropian dhe shumë më gjerë, ne do të mbështesim Ukrainën në mbrojtjen e saj, për aq kohë sa të jetë e nevojshme, politikisht, ekonomikisht, humanitarisht, por edhe me furnizimin me armët e nevojshme “- tha Scholz gjatë konferencës për shtyp me Stoltenberg.
“Rusia nuk duhet dhe nuk do ta fitojë këtë luftë. Është gjithashtu e qartë, dhe ne qëndrojmë pranë saj, se vetë NATO nuk do të bëhet palë në luftë”, shtoi kancelari, duke theksuar se një veprim i tillë “do të çonte në një përshkallëzim me pasoja të paparashikueshme për të gjithë planetin”.
“Putini po përdor dimrin si armë dhe ne nuk duhet ta lëmë atë të fitojë”.
“Në këtë moment kritik, mbështetja jonë e vazhdueshme për Ukrainën është parësore. NATO nuk merr pjesë në luftë. Nuk do ta lejojmë Putinin të na tërheqë në të”, u pajtua Jens Stoltenberg, duke shtuar se si pasojë e luftës, çmimet e energjisë dhe ushqimeve janë rritur, por “nëse Putini fiton, do të inkurajojë të gjithë liderët autoritarë të përdorin mjete të ngjashme, të cilat do të e bëjnë botën më të rrezikshme dhe të gjithë ne më të pambrojtur.”
Scholz iu referua edhe rëndësisë së NATO-s, e cila tha se u bë edhe më e qartë me luftën në Ukrainë.
“NATO është dhe mbetet garantuesi qendror i sigurisë sonë kolektive”, nënvizoi ai dhe shprehu besimin se deri në samitin e ardhshëm të Aleancës do t’i bashkohen Suedia dhe Finlanda.
Lidhur me qëndrimin e Gjermanisë brenda NATO-s, kancelari siguroi përkushtimin e vendit të tij ndaj çdo aleati dhe ndaj çdo kërcënimi, “pa nëse dhe por”, transmeton oranews.
Kancelari gjerman përsëriti sonte idenë e zhvilluar bashkë me qeverinë norvegjeze, për krijimin e një mekanizmi të posaçëm të NATO-s me objekt mbrojtjen e tubacioneve dhe kabllove nëndetëse.
“NATO mund të jetë pika e kontaktit këtu për të koordinuar përpjekjet dhe për të krijuar një kuadër të përbashkët veprimi” për aleatët dhe shtetet bregdetare, me ushtrinë, policinë, rojet bregdetare dhe operatorët privatë të infrastrukturës”, shpjegoi ai.
Jens Stoltenberg, nga ana e tij, përshëndeti iniciativën e dy aleatëve dhe theksoi se “aktet e fundit të sabotimit kundër tubacioneve Nord Stream 1 dhe 2 na bënë të gjithë të ndërgjegjshëm për natyrën e cenueshme të këtyre infrastrukturave”.
Duke iu përgjigjur një pyetjeje në lidhje me mundësinë e vendosjes së sistemeve Patriot në Poloni, të cilat Gjermania ka treguar tashmë se është e gatshme t’i sigurojë, Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s sqaroi se dialogu me qeverinë polake është në vazhdim, duke e ndarë çështjen specifike nga mbrojtja ajrore e parashikuar tashmë nga Aleanca për Poloninë, për të cilën ai tha se duhet të sigurohet që të funksionojë në mënyrë efektive.
Scholz, i pyetur në lidhje me raportet se forcat e armatosura gjermane po përballen me mungesa serioze municioni, pranoi se “ne kemi qenë në rrugën e gabuar në dekadat e fundit” dhe siguroi se ministrja e Mbrojtjes Christine Lambrecht “është absolutisht e përkushtuar në përpjekjen për të eliminuar këto gabime”.
Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s iu referua edhe pozicionit të Kinës në mjedisin e sigurisë ndërkombëtare, kur u pyet për të komentuar marrëdhëniet ekonomike Berlin-Pekin.
“Kina është një sfidë për sigurinë, interesat dhe vlerat tona, por ne nuk e shohim atë si një kundërshtar dhe ky është mirëkuptimi ynë strategjik”, tha Stoltenberg, ndërsa pranoi se ka edhe dobësi në marrëdhëniet me Pekinin.
“Si anëtarë të Aleancës, ne duhet të përcaktojmë udhëzimet për marrëdhëniet tona me Kinën, të jemi të vetëdijshëm për këtë kërcënim të mundshëm, të kontrollojmë varësitë dhe rreziqet.
Sepse në fund të fundit, çdo anëtar i Aleancës duhet të gjejë një ekuilibër midis të bërit biznes me Kinën dhe të mos jetë tepër i varur ekonomikisht nga tregtia me Kinën.
“Pra, në fund të fundit është një vendim gjerman, pasi është një vendim i anëtarëve të tjerë të aleancës”, përfundoi Jens Stoltenberg.
