Dr Ranj Singh është një Konsulent NHS, Mjek i Urgjencës Pediatrike dhe prezantues në Mbretërinë e Bashkuar.
Koronavirusi është një krizë globale, dhe situata po ndryshon çdo ditë. Unë nuk mendoj se kam përjetuar ndonjëherë diçka si kjo në karrierën time, përfshirë këtu edhe kur u godit pandemia e gripit të derrit në 2009.
Në të gjithë botën, ne po shohim se numri i të prekurve rritet me shpejtësi. Kjo ka çuar në një mori masash të ndryshme që janë duke u zbatuar në përpjekje për t’i marrë gjërat nën kontroll. Disa kanë punuar mirë. Të tjerët, jo aq shumë.
Në shumë vende, duket se pa marrë parasysh atë që përpiqemi, situata po përkeqësohet dita-ditës.
Pra, jam në panik? Edhe pse gjërat janë serioze, dhe ne ndonjëherë mund të ndjehemi të pafuqishëm, ka ende shumë gjëra që mund të bëjmë të gjithë për të ndihmuar në zbutjen e gjërave.
Dy nga ndërhyrjet më të rëndësishme, për të cilat mund të keni dëgjuar tashmë, janë distancimi shoqëror dhe izolimi social.
Çdo vend ka një politikë paksa të ndryshme kur bëhet fjalë për këtë fenomen, megjithatë, parimet e përgjithshme janë të ngjashme.
Disa njerëz i ngatërrojnë të dy, kështu që këtu është një shpjegim, bazuar në praktikën e tanishme në Mbretërinë e Bashkuar.
Çfarë është distanca sociale?
Distanca sociale është gjëja që duhet të bëjmë, të gjithë.
Këshillat e sakta ndryshojnë, por ato përfshijnë gjëra të tilla si: Të punosh nga shtëpia nëse është e mundur; udhëtimi vetëm kur është e nevojshme, veçanërisht në transportin publik ose për udhëtime jashtë shtetit; shmangia e ambienteve sociale si kinematë dhe klubet; shmangia e tubimeve dhe grupeve të mëdha të njerëzve; kufizimi i vizitorëve; dhe, nëse dilni në publik, mbani një distancë të sigurt nga të tjerët – zakonisht rreth dy metra.
Meqenëse koronavirusi është përhapur kryesisht përmes pikave të frymëmarrjes (veçanërisht kur njerëzit kolliten ose teshtijnë), mbajtja e pak distancës do të ndihmojë në uljen e përhapjes së virusit.
Distancimi shoqëror synon të zvogëlojë sasinë e ndërveprimit që njerëzit kanë ndërsa i lejojnë ata të kryejnë aktivitetet e tyre të nevojshme ditore. Ndihmon gjithashtu në uljen e shanseve për marrjen e virusit dhe pastaj përhapjen e tij te të tjerët.
Këto masa janë veçanërisht të rëndësishme për njerëzit në rrezik më të madh të sëmundjes së rëndë nëse marrin koronavirus. Kjo mund të përfshijë të moshuarit, veçanërisht ata mbi 70 vjeç, njerëz me probleme të konsiderueshme mjekësore afatgjata si sëmundje të mushkërive, sëmundje të zemrës, sistem imunitar të dobët, diabeti, probleme neurologjike, sëmundje të veshkave; dhe gratë shtatzëna.
Çfarë është vetë-izolimi?
Vetë-izolimi është ajo që njerëzit me koronavirus duhet të bëjnë – nëse ata kanë simptoma, ose nëse ata kanë qenë në kontakt të ngushtë me dikë tjetër të prekur.
Zakonisht është e rezervuar për ata që mund të infektohen, për të ndaluar përhapjen e sëmundjes.
Vetë-izolimi përfshin zbatim shumë më të rreptë dhe të zgjeruar të praktikave distancuese siç janë: Duke mos shkuar në punë ose shkollë; nuk duhet të udhëtosh; të mos kesh vizitorë; të mos largohesh nga shtëpia, përkundrazi duke kërkuar nga të tjerët të ndihmojnë nëse keni nevojë për pajisje; nuk duhet të ndani të njëjtin shtrat, nuk duhet të ndani sendet shtëpiake si peshqirët apo veglat.
Ndërsa distancimi shoqëror zakonisht është një praktikë e vazhdueshme për një periudhë të gjatë kohore, izolimi i vetvetes është zakonisht për një periudhë të caktuar kohe.
Për shembull, në Mbretërinë e Bashkuar, ne rekomandojmë që njerëzit me simptoma të izolohen për së paku shtatë ditë. Anëtarët e familjes së tyre dhe të tjerët me të cilët kanë qenë në kontakt të ngushtë duhet të izolohen për së paku 14 ditë për të lejuar periudhën e inkubacionit dhe për të parë nëse ata vazhdojnë të zhvillojnë vetë sëmundjen.
Ndërsa mësojmë më shumë rreth virusit, kjo këshillë ka të ngjarë të ndryshojë. Sidoqoftë, tani për tani, ajo përfaqëson një nga mjetet më të fuqishme që kemi në trajtimin e kësaj pandemie globale.
Pra, le të sigurohemi që të gjithë bëjmë pjesën tonë.
