Majlinda Kelmendi ka folur për sajtin zyrtar të Komitetit Olimpik Ndërkombëtar lidhur me karrierën e saj si trajnere e xhudos. Majlinda ka treguar për sfidat me të cilat përballet, synimet dhe pse trajneret mund të jenë më të mira se trajnerët
Edhe pas pensionimit në vitin 2021, Majlinda Kelmendi vazhdon të jetë figurë ikonike për xhudon dhe veçanërisht për Kosovën.
“Popullariteti im është ende i njëjtë, ndoshta njerëzit më kujtojnë dhe më respektojnë aq shumë, sepse unë isha e para që fitova çdo titull për vendin në këtë sport”, tha kampionia olimpike e “Rio 2016” dhe dy herë medalistja e artë botërore në një video-intervistë ekskluzive nga shtëpia e saj. “Ka pasur kaq shumë momente të paharrueshme gjatë karrierës sime dhe kjo është ndoshta arsyeja pse njerëzit nuk do të më harrojnë kurrë”.
Përpara banesës së saj në Pejë, një qytet që ndodhet rreth 80 kilometra në lindje të kryeqytetit të vendit të Evropës Lindore, Prishtinës, është një shtatore e Kelmendit. Qëkur u largua nga xhudoja ajo më në fund pati kohë të reflektonte për dhuratën që i ishte bërë nga Federata Ndërkombëtare e Xhudos tre vjet më parë: “Më bën të ndihem krenare. Imagjinoni sa xhudistë janë në botë dhe ata vendosën të bënin një shtatore për mua në vendin tim…”, pranon Majlinda.
Kelmendi i dha fund karrierës së saj si xhudiste kur kuptoi se nuk mund të stërvitej më dhe të garonte në nivelin që dëshironte: “Ndonjëherë më mungon dhe ndoshta mund të kisha vazhduar edhe dy-tre vjet të tjerë, por trupi im nuk mund ta përballojë më. Edhe nëse dua të stërvitem, trupi im thjesht nuk po më dëgjon”, pranoi 31-vjeçarja, e cila po përballej me dhimbje kronike që nga një dëmtim i rëndë në qafë në vitin 2015.
Megjithatë xhudoja nuk është zhdukur nga jeta e saj. Në fakt një aventurë e re në zejen e trajneres nisi sapo përfundoi karriera e saj si garuese: “Vendosa të jem trajnere edhe para se të mbaroja karrierën. Doja të bëhesha trajnerë, sepse kur jam në tatami, nuk ka rëndësi se ku, ndihem mirë, jam vetvetja”.
“Të jesh trajnere është më vështirë se garuese”
Mbi një vit më parë Kelmendi iu bashkua ekipit të trajnerit dhe mentorit të saj Driton “Toni” Kukës: “Ai është shefi, unë jam këtu për ta ndihmuar në çdo gjë, varësisht se çfarë kanë nevojë ai dhe ekipi. Kryesisht punoj në seancat stërvitore të xhudos,” shpjegoi ajo, duke shtuar se ende e mban formën e saj në palestër. “Mendova se do të kisha më shumë kohë kur dola në pension, por kjo është krejtësisht ndryshe sepse tani punoj me fëmijë, me kadetë, me të rinj dhe me të rritur. Dhe udhëtoj shumë, por më gëzon”.
Në fillim stërvitja si trajnere i doli shumë më e vështirë nga sa priste. Pranon që përgjegjësia është shumë më e madhe.
“Ndonjëherë e kam më të vështirë si trajnere se si sportiste. Kur je sportist mendon vetëm për veten: thjesht stërvitesh, jep maksimumin dhe kaq. Si trajner duhet të përballesh me personalitete të ndryshme dhe të përshtatesh me ta, nuk mund t’i trajtosh të gjithë në të njëjtën mënyrë”, shprehet Kelmendi. “Është gjithashtu një përgjegjësi e madhe sepse të gjithë prisnin që unë të isha po aq e mirë si trajnere sa isha si sportiste. Kështu që ka qenë e vështirë, por më në fund gjeta mënyrën time të stërvitjes”.
Po përgatit rrugën për trajnere
Legjenda e Kosovës ende e konsideron veten vetëm si “asistente” të trajnerit të saj.
“Trajner është një fjalë e madhe. Nuk mendoj se bëhesh një trajner i mirë me vetëm një vit përvojë. Unë e njoh shumë xhudon sepse e kam bërë këtë gjatë gjithë jetës sime, por kur bëhet fjalë për sistemin e punës është krejtësisht ndryshe”, tha ajo.
Një nga sfidat më të mëdha me të cilat u përball Majlinda në fillimet e karrierës së saj të re ishte përballja me sportistë dhe personazhe të ndryshme prej saj.
“I shikoja të gjithë sportistët nga perspektiva ime duke pretenduar se do të stërviteshin dhe do të silleshin si unë. Pastaj një ditë erdhi Toni dhe tha: ‘Nuk mund të presësh që ata të jenë ti’. Sepse unë isha një punëtore jashtëzakonisht e madhe dhe kisha shumë besim. Dhe brezi i ri tani nuk ka të njëjtën vendosmëri si unë,” shpjegoi ajo.
Kuka ishte fitues në vitin 2021 i çmimit të arritjeve të trajnerit të IJF-së, pasi udhëhoqi Kosovën drejt tri medaljeve të arta olimpike në pesë vjet.
“Toni është trajneri më i mirë në botë dhe kam shumë për të mësuar prej tij. Stërvitja e tij bazohet shumë në disiplinë dhe nëse ndiqni rregullat e tij, do të bëheni një xhudist i suksesshëm. Ai e di se si të marrë 100 përqindëshin në stërvitje dhe unë mësoj diçka çdo ditë”, shtoi Kelmendi.
Katër herë kampionia evropiane gjithashtu reflekton se pse nuk mund të përsërisë atë që bën mentori i saj: “Do të doja që unë të mund të punoja në të njëjtën mënyrë si punon ai, por nuk është e mundur. Para së gjithash, sepse unë jam një grua dhe ndoshta nuk mund të flas me sportistët ashtu siç flet ai. Ndonjëherë duhet të bërtas, kështu që edhe unë duhet të gjej rrugën time.”
Si ish-sportiste, Kelmendi e di se sa e rëndësishme është të ndërtosh një marrëdhënie të qëndrueshme.
“Gjëja e parë që dua të bëj si trajnere: dua që sportistët të më besojnë, jo vetëm në tatami, por edhe jashtë tij. Dua të them, të më besojnë mua si trajnere dhe ndoshta të më besojnë si, nuk e di, një prind të dytë”.
Ajo gjithashtu di mirë se si të lidhet me sportistët, në këtë rast xhudistët.
“Unë e njoh shumë xhudon dhe jam e lumtur kur mund t’i tregoj brezit të ri përvojën që kam, sepse e di se si është të fitosh dhe gjithashtu e di se si është të humbasësh”, tha ajo. “Kështu që unë mendoj se kam përvojë dhe njohuri të mjaftueshme për t’u bërë një trajnere e mirë një ditë, shpresoj”.
“Trajneret i shohin gjërat që trajnerët nuk munden”
Kelmendi është trajnerja e fundit që ka marrë një mundësi në nivel të turit botëror. Ajo po ndjek gjurmët e garueseve si Yuko Fujii dhe Sarah Menezes, të cilat janë trajnere për Brazilin, Severine Vandenhende e Francës dhe Yvonne Boenisch, e cila mbikëqyr stërvitjen për të gjithë ekipin austriak.
“Kjo më bën shumë të lumtur sepse xhudoja është një sport vërtet i vështirë dhe gratë mund të jenë sportiste të mira dhe trajnere të mira. Është shumë frymëzuese dhe është vërtet mirë të dish që grave u është besuar tani kjo përgjegjësi e madhe, që do të thotë se ato mund ta përballojnë atë dhe të jenë të suksesshme”.
Boenisch kohët e fundit fitoi një çështje kundër burrave që kishin refuzuar shërbimet e saj të stërvitjes vetëm për shkak të gjinisë: “Jam i lumtur që fitoi dhe federata e mbështeti. Shumë trajnere mendoj se janë ende duke përjetuar diskriminim, por është mirë që nuk janë vetëm”, shtoi xhudistja më e suksesshme e Kosovës.
Kelmendi beson se të qenit trajnere mund të ketë edhe avantazhe: “Mendoj se femrat janë pak më të ndjeshme dhe ndonjëherë mund të ndiejnë dhe shohin gjëra që meshkujt nuk munden”, tha ajo. “Ato shohin detaje shumë më tepër se meshkujt dhe mendoj se kjo është arsyeja pse femrat mund të bëhen ndonjëherë trajnere më të mira se meshkujt.”
Majlinda tani është duke i trajnuar ish-shoqet e skuadrës dhe kampionet olimpike, Distria Krasniqin dhe Nora Gjakovën.
“Nuk është aq e vështirë, sepse edhe kur kam qenë sportiste gjithmonë jam munduar t’u ndihmoj”, ka shpjeguar Kelmendi.
Gjatë garave ajo mbështeste ekipin në zonën e ngrohjes, por në Kampionatin e fundit Botëror në Tashkent ajo u vendos në karrigen e trajnerit.
“Ishte e çuditshme në fillim”, kujton ish-ylli i kategorisë deri 52 kilogramë. “Isha me Krasniqin dhe aty ishin edhe Chelsie (Giles), Abe (Uta) dhe (Amandine) Buchard. Më dukej si shaka sepse të gjitha ishin kundërshtaret e mia dhe meqë i njihja aq mirë mund ta ndihmoja Distrinë. Kur jam në karrigen e trajnerit bërtas shumë, ngrihem dhe harroj që nuk mund të flas gjatë përleshjes. Por ndonjëherë emocionohem aq shumë sa dua të hidhem në tatami!”
Kelmendi beson se shteti ballkanik mund të shkruajë edhe më shumë histori në këtë sport.
“Përderisa e kemi Tonin kryetrajner, besoj vërtet se Kosova do të ketë një skuadër të suksesshme xhudo”, tha Kelmendi, e cila po kujdeset për Laura Fazliun në kategorinë deri 63 kilogramë.
Sipas Kelmendit, Fazliu është një xhudiste shumë e fortë dhe premtuese.
“Ajo është vërtet e fortë, por nuk kishte aq shumë përvojë, veçanërisht për garat e mëdha të seniorëve”, shtoi Kelmendi për 22-vjeçaren që së fundi ka siguruar dy podiume të Grand Slameve të IJF-së. “Kështu që tani kemi disa emra të rinj të mirë edhe për djemtë dhe vërtet besoj se xhudoja e Kosovës nuk do të përfundojë apo ndalet me gjeneratën që e kemi tani, sepse po punojmë edhe për brezin e ri”, i shpreh ajo për sajtin e Komitetit Olimpik Ndërkombëtar.